Dag lieve Keira :(

[Sunflower]

Onlangs is ons eerste valkje Keira zomaar plotseling overleden... :(

Uiteraard weet ik het nog als de dag van gisteren toen we hadden besloten ons eerste valkje te nemen, en zijn toen direct naar een kweker in de buurt gegaan (die ook een winkel had). Ze had verschillende valkjes in een hokje, en we wilden er graag een die erg nieuwsgierig en ondernemend was. Daar was je dan, je keek erg geinteresseerd en eigenlijk wist ik het meteen al dat we je graag mee wilden nemen naar huis. Ik herinner mij nog dat ze nog tegen ons zei; 'die krijg je niet meer tam hoor', maar ik vond dat eigenlijk onzin want dat hangt er natuurlijk vanaf hoeveel aandacht en tijd je aan je valkje besteed, en wij waren uiteraard bereid dat aan je te geven (anders moet je geen huisdieren nemen).
Hoewel we hadden aangegeven graag een man te willen, de verkoopster/kweker kon ons verzekeren dat dit ook het geval was, echter kwamen we er pas na een tijdje (en verschillende ruien) achter dat je wel degelijk een 'praatgrage' dame was; ik zag tóch dat visgraat motief/ strepen op je staartveren door je lutino-verenpakje (motto van de winkel: "we verkopen man als man en pop als pop"......wij weten het wel, maar we hielden natuurlijk niet minder van jou).

Je was altijd zo aanwezig, ik was nooit meer alleen thuis (mijn vriend heeft ivm zijn werk onregelmatige diensten en is soms vaak van huis, ook 's nachts). Met jouw komst zou hier een einde aan komen en konden we de dagen lekker met zijn tweeen of drieen besteden. Je kletste er altijd lekker op los, en vanaf dag 1 begon je gelukkig gewoon lekker te eten. Je was in het begin natuurlijk wel een beetje bang en schrikachtig, maar we haalden alles uit de kast om het je naar de zin te maken. 's Avonds ging je lekker knarsen op je favoriete plekje(s) in je kooitje voordat je ging slapen. Als je dit nog buiten de kooi deed was dat een teken dat je lekker naar bed moest, en brachten we je (in het begin) terug op een stokje naar de kooi.

Na veel geduld en maanden verder durfde je steeds vaker langer bij ons te zitten en uit onze hand te eten. Ook het 'mensen eten' wat niet voor vogels is bestemd sloeg je ook nooit af, die keer dat je in mijn ketchup landde of de spareribs saus van mijn vriend was gelukkig ook de laatste keer, je veertjes werden pas weer mooi wit/geel na je rui. Wanneer wij brood of ander eten 'onbeheerd' achter lieten in de woonkamer was jij bij terugkomst er al als de kippen bij. En wanneer wij jou niks gaven (omdat het meeste natuurlijk niet goed is voor valkjes), vloog je zelf wel op ons bord.

Na ruim anderhalf jaar verder durfde je zelfs (na veel geduld en oefenen) op onze vinger te zitten en een keer twijfelde je zelfs niet eens om brood te eten uit de mond van mijn vriend, alles voor eten! We konden je ook al aaien op je ruggetje onder het eten, of wanneer wij naar je bliezen of je besproeide met de plantenspuit vond je dat eigenlijk altijd heerlijk!
Je poetste jezelf meerdere malen per dag, je moest er natuurlijk op zijn mooist uit blijven zien! Wanneer je er zin in had kwam je lekker bij of op ons zitten (schouder, benen of knie), of gewoon lekker op de bank of stoel. Nog steeds altijd lekker kletsen de hele dag door (en dan zeggen mensen dat je popjes over het algemeen niet hoort).

Soms hadden we zelfs geen wekker meer nodig, want vaak was jij om 8 uur al wakker en riep je ons dat we ons bed uit moesten om naar beneden te komen en je uit je kooitje te halen. Ook als we wel eens boodschapjes gingen doen of een middagje weg gingen, riep je ons vrijwel direct terug zodra we de woonkamer verlieten (zelfs ook met de was of naar het toilet gaan). We zorgden wel dat je je niet hoefde te vervelen in onze afwezigheid, en je vond al je speeltjes zo leuk! Het was altijd zo lief om je te zien spelen met je touwtjes en blokjes.

De laatste weken werd je steeds aanhankelijker en nieuwsgieriger, ging meer op ontdekkingsreis door de woonkamer en in je kooitje; zo leuk om te zien! En na mijn terugkeren van mijn buitenlandse studie besloten we een vriendje voor je erbij te nemen. Je was inmiddels al een volwassen dame geworden en had duidelijk behoefte aan een man.

We hadden een lieve kweker gevonden met een ontzettend lief nestje valkjes, welke gelukkig mannetjes bleken te zijn. Met liefde hebben we een lief vriendje voor je uitgekozen, die we over een aantal weken in huis kunnen nemen. Helaas werd voor ons het zo schijnbaar onmogelijke werkelijkheid, en verdween je plots uit ons leven.

De laatste dag was je lekker buiten, in de ochtend was je nog moe omdat we zo vroeg op waren en moest je eerst nog wakker worden. Toen je een aantal uurtjes later lekker uit je kooitje was en op je boom zat, ging ik boven even schoonmaken. Maar toen ik eenmaal beneden was, zag ik aan je dat er iets duidelijk mis was; je ademde zo snel en luid, ik twijfelde geen moment en pakte je meteen op (wat je normaal vreselijk vond, en wat je altijd zo kwaad maakte), maar nu stribbelde je niet eens tegen. Ik nam je mee en we gingen gelijk naar de vogelarts. Op de heenweg hoorde ik je nog steeds raar ademen en blazen, tuurlijk was je bang en gestrest maar je had echt hulp nodig. Eenmaal bij aankomst mocht het helaas niet meer baten, en was je ineens zo snel vertrokken... De arts gaf aan dat het gezien de symptomen een hartaanvalletje geweest is,je was verder helemaal gezond en zat goed in de veren zei hij nog...
We missen je enorm en zaten de eerste dagen huilend op de bank aan je terug te denken, je kooi is nu zo leeg en al je leuke speeltjes zijn onaangeroerd... Vooral de leegte is verschrikkelijk en ik kan me niet voorstellen dat je er gewoon niet meer bent... Je nieuwe vriendjes zul je nooit kunnen ontmoeten, we waren zo benieuwd wat je ervan zou vinden en hoe gezellig jullie het samen zouden hebben...

We hopen dat je bij ons een plezierig en goed leven hebt gehad en zullen je elke dag missen, maar de leuke en lieve herinneringen aan je zeker koesteren en nooit vergeten, veel te vroeg ben je van ons heengegaan maar we zijn zo blij dat we jou toch hebben mogen liefhebben deze kleine drie jaar. Rust zag mijn schatje... <3

[valkparkiet80]

Je verhaal raakt me heel erg, Ik snap heel erg goed dat je haar mist. Hoe oud is ze geworden?
14dgn terug is mijn valkparkiet pop ook overleden ze was 2.5jaar, Heel veel sterkte

[Sunflower]

Dankjewel en jeetje, wat erg! :( Bizar genoeg was Keira ook rond de 2.5 jaar oud, want ze was al een halfjaar toen we haar een huisje konden geven... Ook veel sterkte gewenst met dit verlies!

[valkparkiet80]

Ook nog zo jong was keira, Ik denk dat mijn pop door het broeden is overleden, De dag er voor ging ze niet naar de eitjes terug, Die dag veel van de eitjes af, Op eens lag ze op de grond met haar tenen onder haar buikje helemaal stijf en snel ademen, Ik wis dat het snel afgelopen was, oh wat mis ik haar nog zo, Niet alleen ik maar ook haar maatje een andere pop

[Sunflower]

Wat naar zeg dat jouw popje ook zo jong nog is overleden :( Natuurlijk heel begrijpelijk, erg moeilijk om te missen, ook zielig voor haar maatje zeg... Hopelijk komen jullie beiden toch nog een beetje aan je rust op een gegeven moment!

[valkparkiet80]

Ik heb voor haar een nieuw maatje gekocht, Eerst moest ze er niks van weten en was alleen maar aan het slopen, Eerst samen in een kooi, Later haar terug gezet en toen begon de nieuwe valk te schreeuwen, Waar zij is is hij ook,

Hoop dat jullie het gemis ook een plekje kunnen geven

[Sunflower]

Bedankt voor je berichten valkparkiet80, blij dat het nu wel goed gaat tussen jouw valkjes. Het gemis wordt er niet minder door natuurlijk, maar binnenkort komen er weer twee nieuwe (hele lieve) valkjes die bijna oud genoeg zijn om mee naar huis te mogen. Dit had ik echter al in gang gezet omdat ik er in eerste instantie een maatje (en in dit geval maatjes) bij wilde hebben voor Keira, maar helaas zal ze nooit meer kennis kunnen maken met de twee nieuwelingen...

Gelukkig zal het huis straks weer worden gedeeld met twee lieve valkjes, en is het niet meer zo stil zoals het de afgelopen weken was, maar ik zal haar zeker altijd blijven missen!

[valkparkiet80]

Ja missen blijf je ze altijd, Geen enkele valkje kan Keira vervangen,
Ik kan me heel goed voorstellen dat het nu heel stil is bij jullie.
Binnen kort wordt je weer welkom geheten door jullie 2 nieuwe valkjes als je even weg ben geweest

Ik mis Pico ook heel erg. Pico was een echte knuffelkont kwam graag bij me zitten zodat ik haar in haar nekje kon aaien, Vorige week heb ik er weer 3 valkjes bij gekregen, 2mannen en 1pop heb er nu 13. 1man als die fluit pakt die zijn rechter voetje beet hij is 11jaar, erg grappig om te zien, En de andere man [9] die is tam en komt bij je zitten wanneer hij er zin in heeft. en de pop [4] die is super tam en zit het liefste de hele tijd bij je op schoot en komt graag brood uit je mond eten, een echte schatje is het.

[valkparkiet80]

plaats je zodra je ze heb even een foto van die schatjes ben erg benieuwd

[Sunflower]

Zeker weten! :) Ik denk dat ik dan ook maar eens ga beginnen aan een dagboekje hier op het forum, dan kan ik daar ook foto's plaatsen! ;) Misschien kunnen we ze morgen ophalen!

[valkparkiet80]

hoop dat jullie ze morgen op kunnen halen,  wat spannend

[Sunflower]

Een van de kleintjes is toch nog veel afhankelijk van zijn pleegmoeder, hij bedelt nog geregeld voor eten (hoewel hij ook wel zelf eet, maar dit is natuurlijk ook niet zonder reden). Het andere kleintje is al wel zelfstandig. :)

We gaan ze vrijdag 10 april a.s. ophalen! Ik ben al een topic gestart in het Dagboeken-gedeelte, daar komen ook de foto's! ;)